آموزه تثلیث

در مسیحیت وقتی ما با ذاتِ خدا روبرو می شویم باید آماده باشیم با خدائی روبرو بشویم که همه چیزش برای ما قابلِ درک نیست، در واقع اگر خدا ، خدای واقعی باشه همه چیزش قابلِ درک نخواهد بود.آموزه تثلیث سئوال نیست ، بلکه پاسخی است باین سئوال که « خدایا تو کیستی » ذاتِ تو چگونه است ؟و اینجاست که خدا خودش را بر ما آشکار می کند ؛ یک خدای واحد ، در سه شخصیت ( پدر ، پسر و روح القدّس ) هر کدام از این سه شخص در ذاتِ واحدِ خدا ، کاملاً خداست ؛
بر خلافِ گفته های بیسوادانِ روحانی در مسیحیت یک خدای واحد وجود دارد؛ عیسی مسیح
در عهد عتیق تثنیه ۶: ۴ و در مرقس ۱۲: ۲۹ فرمود: بشنو ای اسرائیل خداوند خدای ما خدای یکتاست.
در اوّلِ پیدایش آیهِ ۲۶ خدا گفت : آدم را بصورتِ ما و موافق شبیه ما بسازیم که بر ماهیانِ دریا و پرندگانِ آسمان و بهایم و بر تمامیِ زمین و همهِ حشراتی که بر زمین میخزند، حکومت نماید.
چرا خدا در اینجا خودش را ما خطاب می کند ؟ چرا خودم خطاب نمی کند ؟ تنها یک توضیح می شود داد چون او خدای تثلیث می باشد ؛ ( پدر ، پسر و روح القدّس ) که کاملاِ از هم متمایزند اماّ در ذات مشترک می باشند.
در متی ۳: ۱۶ اماّ عیسی چون تعمید یافت فوراً از آب بر آمد که در ساعت آسمان بر وی گشاده شد و روحِ خدا را دید که مثلِ کبوتری نزول کرده بر وی می آید ، آنگاه خطابی از آسمان در رسید که این است پسرِ حبیبِ من که از او خشنودم.
در همین تصویر خیلی روشن ما می توانیم ( پدر ، پسر و روح القدّس را در کلام ببینیم )
در متی ۲۸: ۱۹ عیسی مسیح فرمود : بروید و همهِ قومها را شاگرد بسازید و ایشان را بنامِ پدر ، پسر و روح القدّس تعمید دهید.
آنهائیکه تثلیث را رَد می کنند در واقع کلامِ خدا را با دروغهای شیطان معاوضه می کنند؛
ذاتِ خدا در طیِ تاریخِ بشر هرگز عوض نشده ، خدا دیروز ، امروز و فردا همان است، و یهوه عهد عتیق همان عیسی مسیح در عهد جدید میباشد.
اگر خدا تثلیث نبود چطور برای انسان نجاتی می توانست وجود داشته باشد ؟ اگر مسیح خدا در جسمِ انسانی نبود چطور می توانست در مقامِ یک انسان ما را نجات دهد ؟ کلامِ خدا میگه تمامِ انسانها بدونِ استثنا گناه کردند ، در تاریخ بشریت انسانی وجود ندارد که گناه نکرده باشد ؛ پیامری در تاریخ بشر وجود ندارد که گناه نکرده باشد ، اماّ مسیح عیسی پرستش را می پذیرفت و گناهان را می بخشید چون تنها و تنها او بود که هرگز گناه نکرد چون او خدا بود در جسمِ انسانی که برای نجانِ فرزندانِ گمشده اش بروی زمین آمد.