سه روز بعد از مرگ عیسی مسیح بر روی صلیب و قیام عظیمش از دنیای مردگان ، که پانصد نفر بر زنده شدن او شهادت دادند ، در طی چهل روز، عیسی قیام کرده تعالیم بسیاری را به شاگردانش داد. عیسی می‌خواست شاگردانش نوشته‌های مقدس عهد عتیق را درک کنند، وی می‌خواست که ایشان آنچه را که در عهد عتیق در مورد او گفته شده و اکنون جامه عمل پوشیده است، بدانند. او تمام این چیزها را سر راه عموآس به دو تن از شاگردانش گفت . بر طبق بسیاری از نبوت‌های عهد عتیق، مسیحا می‌بایست رنج برده، بمیرد
(مزمور ۲۲: ۱-۳۱؛ ۶۹: ۱-۳۶؛ اشعیا ۵۲: ۱۳-۱۵؛ ۵۳: ۱-۱۲)
تنها بعد از رنج بردن بود که مسیح موعود وارد جلال خود می‌گشت. بله تنها بعد از مصیبت و تحمل درد و مرگ روی صلیب بود که مسیحا ملکوت خود را مستقر می‌ساخت، ملکوتی روحانی که تا به ابد دوام خواهد داشت. یهودیان مطالبی از عهد عتیق در مورد خادم رنجبر می‌دانستند، لیکن فکر نمی‌کردند که او همان مسیحا باشد. به زعم ایشان خادم رنجبر و مسیحا دو فرد متفاوت بودند. این خود عیسی بود که تعلیم داد که خادم رنجبر، همان مسیح است. عیسی بارها و بارها به شاگردانش گفته بود که باید رنج برده، بمیرد، لیکن ایشان نمی‌توانستند آن را بپذیرند
(مرقس ۸: ۳۱-۳۲؛ ۹: ۳۱-۳۲؛ لوقا ۱۸: ۳۱-۳۴)
دو شاگرد مشتاقانه گوش فرا داده بودند. وقتی که عیسی با ایشان تکلم می‌نمود، دل در درون ایشان می‌سوخت ؛ که چرا مسیح اینگونه با آنها صحبت می کند
اکنون وی این چیزها را به همۀ شاگردانش تعلیم می‌داد. وی بار دیگر آنچه را که بارها پیش از این به ایشان گفته بود، مطرح کرد: یعنی اینکه سزاوار بود که مسیح زحمت کشد و روز سیم از مردگان برخیزد
(مرقس ۸: ۳۱؛ ۹: ۳۱؛ اول قرنتیان ۱۵: ۳-۴)
وی ذهن ایشان را روشن کرد تا کتب عهد عتیق را بفهمند . فقط زمانی می‌توانیم کتاب مقدس و موعظۀ کلام خدا را کاملا درک نماییم که ذهن ما توسط روح‌القدس روشن شده باشد. عیسی همچنین به شاگردانش از عهد عتیق تعلیم داد که توبه و آمرزش گناهان باید به همه ملت‌ها و قوم‌ها موعظه شود، نه تنها بر یهودیان بلکه بر غیر یهودیان نیز
(اشعیا ۲: ۲-۳؛ ۴۹: ۶؛ ۵۱: ۴-۶؛ متی ۲۸: ۱۹؛ رومیان ۱۵: ۹-۱۲)
توبه و آمرزش گناهان دو گام اولیه برای نجات انسان می‌باشند. بدون توبه آمرزشی نمی‌تواند وجود داشته باشد؛ و بدون آمرزش، نجاتی وجود نخواهد داشت . سپس عیسی فرمود: «شما شاهد بر این امور هستید». شاگردان خود این امور را دیده بودند؛ اینک می‌بایست به سراسر جهان رفته، آنها را به دیگران اعلام نمایند
(اعمال ۱: ۸ )
آنگاه عیسی به شاگردانش فرمود که قدرت و اقتداری که دریافت خواهند کرد، از نوع دنیوی یا سیاسی نخواهد بود، اقتدار حکومت آنان، بسی فراتر از این مسائل خواهد بود، اقتدار آنان ناشی از روح‌القدس می‌باشد. این عطایی بود که پدر وعده داده بود و شاگردان می‌بایست منتظر آن بمانند
آنگاه عیسی نکته‌ای حیرت انگیز به شاگردان فرمود: «شما شاهدان من خواهید بود ... تا اقصای جهان». این اشخاص عامی فروتن و معمولی اکنون شاهدان یعنی نماینده و سفیران پسر خدا می‌شدند (دوم قرنتیان ۵: ۲۰)
اما درضمن، ایشان در راه مسیح متحمل زحمت شده، سرانجام همگی به جز یوحنا به خاطر او کشته خواهند شد. عیسی به شاگردان گفت که باید در اورشلیم شهادت دهند. همچنین باید در یهودیه و سامره شاهدین او باشند و پیام او را تا اقصای جهان موعظه کنند. پیام ایشان این بود که ملکوت خدا نزدیک است و عیسی مسیح به جهان آمده تا مردمان را از مجازات گناهانشان نجات داده آنان را با خدا مصالحه دهد
(دوم قرنتیان ۵: ۱۸-۱۹)
همه مسیحیان خوانده نشدند که واعظ باشند اما خوانده شدند که شاهدان مسیح باشند. روح‌القدس فرستاده شد تا قدرت بیابیم که شاگردان مسیح باشیم. با این حال امروزه بسیاری از مسیحیان می‌گویند «روح‌القدس را دریافت کرده ام» اما شهادت نمی‌دهند. این غیر ممکن است. شخصی که از روح‌القدس پُر باشد، همواره بر مسیح شهادت خواهد داد. اگر شخصی شهادت ندهد، باید گفت که از روح‌القدس پُر نشده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر